آنروزي كه آخرين نسيم بهار بوزد...
آنگاه كه برگهاي وجودم زمين را زرد كند...
اي ابر ها بر من مباريد!!! مبادا كه زمين فراموشم كند...
مبادا بشويند سيلابها يادم را از پهنه زمين...
و آنگاه كه سفيدي برف مرا پوشاند مپنداريد
كه فراموش شده ام...
بازآييد , شاد آييد, كه بهاري ديگر در راه است...
آنگاه باز خواهم روييد...
خواهم بوييد صبا را! دوباره سبز خواهم شد ,
گاهي كه همگان دوباره ميرويند...
...
موفق باشي